HENGELO – Samenscholingen, drugsdeals, straatfeestjes en vechtpartijen; ze willen het niet meer, op het Industrieplein in Hengelo. Camerabewaking moet de criminaliteit verdrijven, of anders vastleggen. De ‘lollydealer’ is er blij mee. „Het is hier zeker een maand heel bedreigend geweest.
Zaterdagavond, half negen. Miezerregen heeft de skatebaan bij het station in Hengelo spekglad gemaakt. Het is geen weer voor trucs op een board met kleine wieltjes, voor liptricks, aerials en grinds, maar dat heeft een groep van zo’n twintig jongeren er niet van weerhouden hier te komen. Sommigen met de fiets, de meesten met de trein. Allemaal met minstens vier lagen kleding, want het is koud.
Er wordt gedold, gerookt en gesmoked, uit een box klinkt muziek. „Ik ben hier bijna elke dag”, vertelt Jordan (17). „Om te chillen, om te vergeten wat er allemaal aan de hand is. Praten, naar muziek luisteren, en al dat gedoe.” Wat hij hier heeft, vindt hij in Oldenzaal niet, waar hij vandaan komt. „Daar is het gewoon saai. Deze groep voelt voor mij als familie.”
Jordan is niet zijn echte naam. Na afloop van het gesprek vraagt hij of we een alias kunnen gebruiken. „Het contact met mijn ouders is slecht.” Ze weten niet dat hij hier zo vaak is. En dat houdt hij liever zo. Het zou de situatie thuis er niet prettiger op maken.
Aan problemen geen gebrek
Iedere jongere hier heeft zo zijn eigen problemen, vertelt Rivanell (17). Vooral gerelateerd aan het thuisfront. Dit is de uitlaatklep, de plek waar alles gedeeld kan worden en iedereen gelijk is. Zo voelt het ook voor Arda, met zijn 12 jaar de jongste van iedereen. „Al kom je hier in een clownspak, dat maakt echt niemand uit.” Het treinreisje van Almelo naar Hengelo heeft hij er graag voor over. Board onder de arm en gaan.
